متن نامه امام علی (ع) به منذر بن جارود

أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ صَلَاحَ أَبِيک غَرَّنِي مِنْک وَ ظَنَنْتُ أَنَّک تَتَّبِعُ هَدْيَهُ وَ تَسْلُک سَبِيلَهُ فَإِذَا أَنْتَ فِيمَا رُقِّيَ إِلَيَّ عَنْک لَا تَدَعُ لِهَوَاک انْقِيَاداً وَ لَا تُبْقِي لِآخِرَتِک عَتَاداً تَعْمُرُ دُنْيَاک بِخَرَابِ آخِرَتِک وَ تَصِلُ عَشِيرَتَک بِقَطِيعَةِ دِينِک وَ لَئِنْ کانَ مَا بَلَغَنِي عَنْک حَقّاً لَجَمَلُ أَهْلِک وَ شِسْعُ نَعْلِک خَيْرٌ مِنْک وَ مَنْ کانَ بِصِفَتِک فَلَيْسَ بِأَهْلٍ أَنْ يُسَدَّ بِهِ ثَغْرٌ أَوْ يُنْفَذَ بِهِ أَمْرٌ أَوْ يُعْلَی لَهُ قَدْرٌ أَوْ يُشْرَک فِي أَمَانَةٍ أَوْ يُؤْمَنَ عَلَی جِبَايَةٍ فَأَقْبِلْ إِلَيَّ حِينَ يَصِلُ إِلَيْک کتَابِي هَذَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ .

پس از حمد خدا و درود بر پيغمبر اكرم، نيكى پدرت مرا فريب داد و گمان كردم از روش او پيروى ميكنى و براه او مى روى، بمن خبر رسيد كه خيانت كرده اى، و براى هواى نفس خود فرمانبرى را رها نمى كنى، و براى آخرتت توشه اى نمى گذارى، دنياى خويش را با ويرانى آخرتت آباد مى سازى، و با بريدن از دينت به خويشانت مى پيوند، و اگر آنچه (خيانت) كه از تو بمن خبر رسيده راست باشد، شتر اهل تو و دوال كفشت از تو بهتر است و كسي كه مانند تو باشد شايسته نيست بوسيله او رخنه اى بسته شود، يا امرى انجام گيرد، يا مقام او را بالا برند، يا در امانت شريكش كنند، يا براى جلوگيرى از خيانت و نادرستى بگمارندش، پس چون اين نامه من به تو می رسد، به سوی من بیا، ان شاءالله.