‌الهیات عملی؛

بخشی از سرمقاله:
فردریش شلایرماخر سال ۱۸۱۱ در کتاب «شرحی کوتاه بر مطالعات الهیات» سه مؤلفه برای الهیات برشمرد: فلسفی، تاریخی و عملی. الهیات عملی در منظر شلایرماخر تلاشی برای برقراری پیوند میان کلیسا و جامعه بود. در نگاه او الهیات مسیحی پدیدآورنده‌ی چهارچوبی بود که ابهامات تجربه بشری را قابل تفسیر می‌کرد. پابه‌پای رشد سکولاریسم و تضعیف نهاد کلیسا، زمزمه‌های توجه دوباره به الهیات عملی در مکالمات الهیاتی دانشگاهی شنیده شد. در خوانش نو، دغدغه‌ی این رویکرد الهیاتی نه در تفسیر دینی از تجارب بشر، بلکه در پیوندی میان روایت، جامعه و زندگی دینی خود را بازتعریف می‌کرد.