بخشی از سرمقاله این هفته:
مواجهه‌ی جدی و روشمند با آسیب‌های سوگواری برای اهل بیت، با ورود مدرنیسم به ایران، از دوره‌ی قاجار آغاز شد. نقدها بسته به نگرش برون‌دینی یا درون‌دینی منتقدان و طبقه اجتماعی آنها طیف متنوعی داشت. آسیب‌شناسی سوگ اهل بیت منحصر در طبقه عالمان دینی نمانده است. در این میان گروه‌های دیگری نیز غالبا با ادعای مطالعات جامعه‌شناختی به آسیب‌شناسی عزاداری توجه نشان داده‌اند. تبدیل دین‌داران به ابژه‌ی قابل بررسی، اختلاف افکنی از طریق دوگانه‌سازی‌های متعدد نخبه‌گرایی/ توده‌گرایی، هنجارهای رسمی/ غیررسمی در موارد بسیاری بیش از آسیب‌شناسی منجر به تنفرپراکنی شده است.