از دلایل پذیرش صلح توسط حسن بن علی– علیهما السلام- را خستگی جماعت گفته‌اند. خستگی در این معنا همراه با سستی است و هرکجا که بیاید نشست و شکست به همراه دارد. مسئولین وقت نظام هم در دلایلی که مقابل امام گذاشته بودند تا جام تلخ زهر را بنوشد و قطعنامه را بپذیرد در کنار دلایل مختلف از خستگی و کم شوقی مردم در ادامه‌ی جنگ و جهاد سخن گفته بودند.
در این میان نکته‌ی جالب و تلخ برای امام این بود که کسانی غوغای خستگی داشتند که از قضا دور از معرکه بودند. برای امام جالب بود که آنان که در میان میدان به رقص شمشیر و مبارزه مشغول بودند و جان بر سر این کار گذاشته بودند و فرزند جوان و پدر و برادر و اهل و عیال خود را در این راه فدا کرده بودند از خستگی سخن نمی‌گفتند اما قاعدین در منازل و مناسک، در جلوت و خلوت و بر روی منبر و در خمیازه‌ی محراب مدام از خستگی مردم ناله و گلایه می‌کردند.‌