مکتوبی از حسن بن علی به معاویه بن ابی سفیان؛ به روایت کتاب ناسخ التواریخ و با صدای #زهیر_توکلی
 همانا خداوند محمد را که رحمتی بزرگ بود به سوی مردمان فرستاد و او را بی آنکه در امر رسالت تهاونی کرده یا در فرمانبرداری تبانی جسته باشد مبعوث داشت. از پس آنکه حق را به رسالت او ظاهر ساخت و شرک را از بیخ برانداخت و قریش را به وجود او اختصاص داد.

از پس او عرب خواست تا زمام ملک دست گیرد. قریش با ایشان از در احتجاج بیرون شدند و به نیروی خویشاوندی پیغامبر بر ایشان غلبه جستند. لاجرم عرب از این طمع و طلب دست بازداشت. آنگاه ما با قریش طریق احتجاج سپردیم و به همان خویشاوندی که قریش بر عرب غلبه جست حجت کردیم. قربت و قرابت ما با رسول خدا از هر آفریده ای افزون بود. لکن قریش انصاف ما ندادند چنانکه عرب انصاف ایشان را داد و در ظلم و ستم اهل بیت همدست و همداستان شدند و ما را شگفتی فرو گرفت که حق ما را ببردند.