آیا می‌توان به نوعی الهیات رهایی‌بخش شیعی قائل شد؟

‌من معتقدم الهیات شیعی چیزی جز الهیات رهایی‌بخش نیست.

عاشورا و شیعه و به طور خاص امام حسین از نظر من مظهر یک الوهیت ناب است. حسین به عنوان سنبل شیعه، اوج رهایی است.

رهایی یعنی چه؟ رهایی یعنی عدم بیعت از سر زور. یعنی وجه نفوذناپذیری. اینجا از بندگی و بردگی غیر رها شده‌ای.

این مسئله و این رهایی یک توجیه متافیزیکال می‌خواهد. باید یک جایی وابسته باشی تا جایی مستقل شوی. باید جایی وابسته باشی تا در جایی وارسته باشی. این وابستگی کجاست؟ خدا.

رهایی بخشی نمی‌تواند صرفا یک رهایی بخشی شخصیِ عرفانیِ معنوی باشد. باید تجلیِ اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی داشته باشد. آن تجلی را شما در قیام می‌بینید. همین است که نمی‌بینید حسین در برابر غل و زنجیر و روابط اسارت بخش بی‌تفاوت نشسته باشد و فقط عرفان شخصی خود را پی بگیرد.