به اعتقاد محمدرضا قائمی اگر در بررسی یا آسیب شناسی وجه اجتماعی عزاداری نسبت آسیب‌شناس با دین مشخص نشود با نوعی نسبی‌گرایی مواجه خواهیم بود.

 جبار رحمانی در نقد آثار موجود معتقد است در اغلب آسیب شناسی‌ها فهم علمی از پدیده غایب است و قضاوت‌ها از پیش تعیین شده اند.

 محمدرضا سنگری با استفاده از تعبیر «مد»در توصیف فضای موجود می‌گوید «وقتی مسئله‌ و یا شبهه‌ای در جامعه مطرح می‌شود، بحث پیرامون آن مسئله در میان اندیشمندان به یک مُدتبدیل می‌شود و در این مسیر همه به ضعف‌ها دامن می‌زنند تا جایی که هجمه‌ای سنگین نسبت به آن مسئله شکل بگیرد.»

 مهدی مسائلی می‌گوید:«اگر آسیب شناسی‌ها ریشه‌ای باشد نمی‌توان آن را مُد یا موج سواری بر روی شبهات خواند.»

طاووسی عمده‌ی آثار موجود در حوزه‌ی دین پژوهشی و آسیب شناسی عزاداری را به شبه علمی و غیر مستند بودن متهم می‌کند.